Curry-leaves are leaving Sri Lanka

We kunnen het rustig aan doen vandaag, het busje dat ons naar het Bandaranaike vliegveld (Colombo) brengt is voor 19.00 uur besteld. Aardig dat we van mr. Asad van het guesthouse nog de hele dag van een kamer gebruik mogen maken. 

Het centrum van Tangalle is ons doel. Nog even - tuurlijk, op het laatste moment - kijken of we een mooi batik tafelkleed of ander souvenir kunnen vinden. En curry-blaadjes. Minali, de vrouw in Ella die ons letterlijk een kijkje in haar keuken gaf, heeft beloofd ons recepten van een paar van haar heerlijke curry-gerechten te sturen. En ze heeft ons een flinke hoeveelheid van zelf-gemengde kruiden meegegeven. We gaan proberen om thuis zelf Sri Lankaans te koken.

We hebben er echter geen rekening mee gehouden dat het vandaag volle maan is, 'Full Moon Poya Day', een maandelijks terugkerende Boeddhistische feestdag. Het is een officiële vrije dag voor alle Sri Lankanen en de meeste winkels zijn gesloten. Geen nood, er schijnt een speciale markt te zijn.

We kijken onze ogen uit. Een enorme hal, waar mensen die iets willen (bij)verdienen en professionele marktkooplui met hun aanbod van vooral groenten en fruit staan. De ene verkoper met slechts verschillende vandaag geplukte vruchten of een paar gevangen vissen, een ander met alleen een grote hoeveelheid uien, dan iemand die alleen tabaksbladeren verkoopt en nog anderen met talloze balen aan soorten rijst en bonen (video). Het geurt er naar kruiden, groenten en fruit en het aanprijzen van de koopwaar veroorzaakt een gekwetter van jewelste. 

Het blijkt nog lastig om curry-blaadjes te herkennen tussen allerlei vergelijkbare bossen kruiden. Het is dus wrijven en ruiken geblazen. Wanneer Walter aan een jongeman die Engels blijkt te spreken, vraagt of hij ons kan helpen, wijst die naar een tiental bossen groene stengels met blaadjes die op een tafel voor ons liggen. Even ruiken: "Yvonne, dit is het toch?", vraagt Walter. "Zeker, eindelijk gevonden!". Terwijl we allebei een mooie bos uitzoeken, wijst de jongeman ons er tersluiks op, dat we zitten te grasduinen in de zojuist gekochte waar van een Sri Lankaanse man. Oei! Gelukkig, er wordt alom gelachen. Even verderop worden voor 20 Rupees (zo'n 11 eurocent) alsnog twee bossen buitgemaakt (video).

Ook de aankoop van een paar tafelkleden lukt; dat wil zeggen, twee oorspronkelijke sarongs zullen na het uitleggen van de naad een tafel bedekken in plaats van een mannenlichaam.

Een echt tafelkleed vinden we in een stoffenwinkel die wel open is. Het is het enige tafelkleed van groot formaat. De verkoopster geeft aan dat haar vraagprijs niet de 'guide price' is; die extra Rupees heeft ze er al vanaf getrokken. Weer wat geleerd. Maar afdingen wordt hier van je verwacht en Walter krijgt 'm voor een leuke prijs mee.

De anderen van ons gezelschap slaan op de terugweg hun slag in een meer toeristische locatie bij een strandtent. Na nog een drankje lopen we tevreden langs het strand terug naar ons guesthouse. Nog een paar uur, dan zitten we in het vliegtuig naar huis, mèt onze bossen curry-leaves!