Op de woelige baren

Het is vroeg dag voor Bert, Ton en Walter; om vier uur gaat de wekker. We gaan walvissen spotten. Onze boot vertrekt vanuit Mirissa, tegelijk met nog een aantal andere  boten. Yvonne gaat helaas niet mee, de ruwe golfslag is voor haar te zeeziekteverwekkend. 

Met een mini-van rijden we, relaxed, door de slaperige kustplaatsjes. We zijn ruim op tijd en worden ontvangen met een kopje thee. 
Om kwart over zes varen we uit met een man of 32, wij zitten eerste klas op het bovendek. Drie bootsmannen staan op de uitkijk en overleggen in het Singalees. Ton beweert dat hij het allemaal prima kan volgen maar weigert ons een vertaling te geven. Behalve de bootreis is ook het toiletbezoek bij deze hoge golven een bijzondere ervaring. 

Wij krijgen een prima ontbijt. Wel moeilijk om dit, met deze ruwe zee, zonder problemen op te eten. Walter is zo ‘verstandig’ om een banaan in zijn zak te stoppen, bij zijn pet. Pas vier uur later denkt hij er weer aan, met alle gevolgen vandien! 
Na een paar uur stuiten we op een groep grote dolfijnen, een prachtig gezicht. Het is moeilijk om foto’s te maken met de hoge golven, we slingeren alle kanten op (video). 

De vloot trekt verder. We worden regelmatig verwend met allerlei Sri Lankaanse lekkernijen en veel fruit. Het begint hard te regenen en te waaien; het is minder aangenaam. Eigenlijk hopen we alle drie dat we terug naar de haven gaan, maar nee, er wordt verder langs de kust gevaren. 
Opeens is er commotie aan dek: walvissen!! Het is een geweldig gezicht om de enorme beesten, waaronder de blauwe vinvis, het grootste dier dat ooit op onze planeet heeft geleefd, te zien zwemmen en af en toe te te zien spuiten. Het zoute water spat ons door de ruwe zee soms in het gezicht maar we genieten met volle teugen. We hebben eigenlijk geen tijd om foto’s of video’s te maken. Nadat nog een enorme blauwe vinvis, speciaal voor ons, een spectaculaire show opvoert en de diepte induikt met zijn staartvin omhoog, vertrekken we weer naar Mirissa. Na informatie bij onze sympathieke kapitein blijkt dat wij in ongeveer acht uur tijd zo’n 85 kilometer hebben gevaren en waarschijnlijk 20 kilometer voor de kust van Tangalle (waar wij logeren), de walvissen hebben gespot.
We worden in Tangalle met open armen door Yvonne opgewacht.