Geen beren maar een olifant op de weg

Anuradhapura ontwaakt met geknetter van tuk tuk uitlaten en luid gekwetter van vogels. De gastvrouw van guesthouse Villu Villa regelt voor ons een dubbele tuk tuk, althans, een met twee rijen zitplaatsen. We gaan de heilige Shri Mada Bodhi en omgeving bekijken en houden er rekening mee dat daarvoor onze knieën en schouders bedekt moeten zijn. 

De Sri Mada Bodhi is een voor boeddhisten heilige (vijgen)boom. Het verhaal gaat dat Boeddha onder deze boom verlichting heeft bereikt. De boom is omgeven door talrijke biddende en zingende gelovigen. Ze zijn bijna allemaal in het wit gekleed, offeren o.a. bloemen en hangen witte lapjes met wensen aan hekken. 
Aan de andere kant van het park staat een enorme stupa, wit en zo’n 80 meter hoog. De onderkant ervan is versierd met olifantenkoppen (foto). Op de weg ernaar toe staan prachtige oude bomen, fotogeniek! 
We worden verrast door een lange optocht van Sri Lankanen die, voorafgegaan door trommelende mannen, een kleed boven hun hoofd meedragen (video). Het blijkt een Hindoe-processie te zijn; mooi dat dat kan samengaan op zo’n Boeddhistische plek.  

Er bestaat in Anuradhapura zowaar een ‘Pub’. We komen daar beladen met flessen water aan. Telkens als er bier wordt besteld, springt er iemand op de scooter om die kalme koude jongens te halen. 

Ons verblijf in Anuradhapura is alweer voorbij, we trekken verder naar het oosten. Deze keer heel luxe in een mini-van. 
Polonnaruwa was aan het einde van de tiende eeuw de hoofdstad van Sri Lanka en was een rijk commercieel en religieus centrum. Gelukkig is het meeste van de stad goed bewaard gebleven. De talloze tempels, Boeddha-beelden, gedetailleerd beeldhouwwerk en grote stupa’s liggen niet ver van elkaar. We zien uit naar al dat moois! 

Onderweg stoppen we om de chauffeur z’n rokertje te gunnen en tegelijk een paar flessen water te kopen; dat kun je hier niet genoeg drinken. Het stalletje wordt bemand door een opa, hij lacht zijn rode gebit bloot om dit meevallertje. 
En zowaar: onze eerste olifant! Aan de kant van de weg staat zij doodgemoederd wat gras te verorberen terwijl het verkeer langsraast. 
Het chauffeursmaatje heeft bijzonderheden direct in de gaten: even later stoppen we bij een klein stroompje waar een paar mensen aan de oever staan. Er is een varaan te zien. Hij wordt tot springen verleid door hem aan een hengel een stuk vis voor te houden. Duurt naar ons idee een beetje (te) lang voor hij zijn beloning krijgt. 

Seyara Holiday Resort. Ze noemen hier een guesthouse al gauw een resort, maar het ziet er pico bello  uit. Vooral het dessert van het avondeten is in trek; sommige tafelgenoten gaan wel drie keer…